บ้านหนังสืออัจฉริยะ,

บ้านหนังสืออัจฉริยะ, 

เที่ยงวันจันทร์ที่ 19 พฤษภาคม 2557 ฉันเพิ่งทำภารกิจมื้อเทียงเสร็จพอดี เก็บถ้วยจานชามแช่น้ำไว้ไม่ทันล้าง เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น รีบหยิบขึ้นมาจะกดรับก็วางเสียแล้ว เช็คดูเบอร์แล้วกดโทรกลับ...ฮาโหล มีเสียงผู้หญิงตอบกลับ “สวัสดี บู” ฉันนิ่งนึกเร็ว ๆ ในหัว เจ้าของเสียงนี้ใครกัน แต่แล้วก็ต้องถามออกไป “นี่ใครครับ?...”...“นี่ ผอ-ออ.ค่ะ” เสียงตอบกลับเน้นคำหนักแน่น ฉันรีบเออ-ออ รับ “ครับ...ผอ.” ทุกอย่างกระจ่างในเวลาไม่ถึง 5 นาที ความว่าอยากให้ฉันเขียนบทความเกี่ยวกับคุณพรทิพย์ มีมานะ เครือข่ายบ้านหนังสืออัจฉริยะของเรา ซึ่งแกเพิ่งนำสับปะรดปลูกกับมือมาฝากท่าน ผอ.เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา (17 พ.ค.2557) ว่ากันว่าความรู้การปลูกสับปะรดได้มาจากการอ่านหนังสือนี่เอง ประเด็นมันอยู่ตรงนี้แหละครับ ฉันตบปากรับคำ จะหาเวลาไปสัมภาษณ์คุณพรทิพย์และครอบครัว พร้อมกับผลิตบทความเอามาลงเว็บห้องสมุดสักเรื่อง

ต้นเดือนกุมภาพันธ์ ณ ที่ทำการชั่วคราวห้องสมุดประชาชนอำเภอแจ้ห่ม ฉันกำลังยุ่งกับหนังสือกองโตบนชั้นวางที่ไร้หมวดหมู่และเต็มไปด้วยฝุ่นผงเกาะเขรอะ หญิงวัยกลางคนนางหนึ่งก็ก้าวเข้ามาหยิบหาหนังสืออ่าน นั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันได้พบกับคุณพรทิพย์ เธออัธยาศัยดีช่างพูดช่างเจรจา แม้เป็นการพบกันครั้งแรกแต่เราก็สนทนากันหลายเรื่อง เรื่องที่จับใจฉันที่สุดก็คงไม่พ้นเรื่องอ่าน ๆ เขียน ๆ เพราะโดยส่วนตัวแล้วก็ชอบแนวนี้อยู่ไม่น้อย จึงทำให้การสนทนาออกรสทีเดียว เธอเล่าเรื่องการทำบ้านหนังสืออัจฉริยะที่บ้านสบฟ้า หมู่ 7 ให้ฉันฟังยาวเหยียด ฟังดูแล้วบ้านหนังสือฯของเธอมีชีวิตชีวาที่สุด ฉันยังมโนภาพเด็ก ๆ มารวมตัวกันที่บ้านหนังสือฯของเธอ นั่งอ่านนิทาน เล่นตุ๊กตา ระบายสีสดใสลงบนแผ่นกระดาษ และมีผู้คนบริเวณนั้นมาอ่านหนังสือในบ้านมากมาย เธอยังเล่าว่าได้